Haurren trafiko

Adingabeen trafikoa edo haurren salerosketa, haurrak edo nerabeak esplotatzeko leku batetik bestera lekualdatzea edo erreklutatzea deskribatzen duen pertsonen salerosketa modu bat da. Ohikoenak lanerako eta sexurako dira.

Nazio Batuen Gutunak honela definitzen du adingabeen trafikoa: "Esplotazio helburuekin haur bat atzitzea, garraiatzea, lekualdatzea, hartzea edo jasotzea". Definizio hau dokumentu bereko "pertsonen salerosketaren" definizioa baino askoz zabalagoa da. Haurren salerosketaren tamainari buruzko estatistika zehatzak lortzea zaila den arren, Lanaren Nazioarteko Erakundearen arabera, urtero 1,2 milioi adingabe dira salerosketaren biktima. ^[1][2] Hala ere, azken hamarkadan soilik igo dira praktika horren prebalentzia eta ondorioak nazioarteko gorakadara, ikerketa eta ekintza publikoaren gorakada nabarmenaren ondorioz. Horregatik, hainbat neurri proposatu eta ezarri ziren, lau kategoriatan sailka daitezkeenak: babes zabala, prebentzioa, legea aplikatzea eta biktimei laguntzea.

Adingabeen salerosketa jorratzen duten nazioarteko dokumentu nagusiak honako hauek dira: 1989ko Haurren Eskubideei buruzko Konbentzioa, 1999ko haurren lan modurik okerrenak debekatzeari buruzko Hitzarmena, eta Nazio Batuen Protokoloa, pertsonen salerosketa prebenitu, erreprimitu eta zigortzeko.

1. ↑ (Gaztelaniaz) ILO. (2002-05-06). «Un futuro sin trabajo infantil. Informe global con arreglo al seguimiento de la declaración de la OIT relativa a los principios y derechos fundamentales en el trabajo. Informe del Director-General, 2003» www.ilo.org (Noiz kontsultatua: 2020-05-07).
2. ↑ (Gaztelaniaz) «Trata infantil - Nociones esenciales» www.ilo.org 2011-04-01 (Noiz kontsultatua: 2020-05-07).